Eskiden mütevazı evlerde büyürdük. O evlerde sıcaklık vardı, muhabbet vardı, üç kuşak aynı sofrada, aynı çaydan yudum alırdık. Komşu, komşunun derdini bilirdi. Ekmeği, tuzu, sevinci paylaşırdık. Şimdi ise apartmanlar yükseldi, duvarlar kalınlaştı, kapılar kilit üstüne kilit, ama içerdekilerin kalbi daraldı, yalnızlaştı. Bugün emekli, kendi evinde yabancı gibi yaşıyor. Bir ömür...